Beaches, beaches, beaches and camping!

G’day mates!

Wees niet ongerust: I’m still alive! No worries at all. Heb de afgelopen weken natuurlijk weer het nodige meegemaakt waarvan ik jullie graag op de hoogte stel. Het hoogte punt van de afgelopen tijd was toch wel mijn trip naar Western Australia. WA is de meest afgelegen en dunbevolkte state in Oz. Een perfecte plaats om mijn paasvakantie door te brengen dus! 10 dagen kamperen in de wildernis. Is weer eens wat anders..... Ik zal proberen zoveel mogelijk te vertellen, maar ik merk dat ik sommige dingen al weer vergeten ben en dat het gewoon geen zin heeft om alles uit te leggen. Mijn advies: KOM NAAR AUSTRALIE EN SEE IT YOURSELF! Ik hoop dat de foto’s je kunnen overtuigen ;-)

We vlogen op donderdag 24 maart naar Perth, de hoofdstad van WA. We hadden ons de avond daarvoor nog even voor de voorlopig laatste keer in het nachtleven van Melbourne gestort dus we begonnen fris en fruitig aan onze reis. Tezamen met de 3 uur tijdsverschil tussen Melbourne en Perth waren we redelijk gejetlagd toen we aankwamen in ons hostel. Toch nog snel even een bezoekje gebracht aan het plaatselijke uitgaansleven voordat we in onze stoffige en stinkende stapelbedden storten in onze rumoerige kamer.

De volgende ochtend moesten we al vroeg opstaan omdat we vroeg zouden vertrekken. De trip was georganiseerd door de University of Melbourne speciaal voor internationale studenten. De groep van 23 bestond voor ongeveer de helft uit Amerikanen en de andere helft Europeanen. Steven, Brandon (mijn roommate) en de 3 Zweden waar ik al eerder mee op tripjes ben geweest waren ook van de partij. De aankomende 10 dagen zouden we de meest verlaten en beelschone stranden bezoeken en de nachten doorbrengen in the middle of nowhere op de grond onder de sterren. Kortom: alle ingredienten waren aanwezig voor een fantastisch trip.

De eerste 2 dagen bestonden voornamelijk uit rijden: we hebben zo’n 1600 km in de bus doorgebracht. Was natuurlijk wel een goede manier om alle andere mede-campers te ontmoeten. We zijn onderweg natuurlijk wel een aantal keer gestopt om een aantal quasi interessante dingen te bezichtigen. Alhoewel iedereen blij was om even uit de bus te zijn, zaten we toch allemaal met het ons beloofde hemelse strand in het achterhoofd. We vertrokken dus weer zo snel als we konden.

Het kamperen tijdens deze trip is het echte kamperen. We stopten aan de kant van de weg en reden een stuk de bush bush in en zochten een open plek waar we konden slapen. Een 2 mm dik matje op de grond, een slaapzak en een heleboel snurkende Amerikanen en je hebt de perfecte nachtrust ;-) Het slapen onder de sterren is wel heel erg indrukwekkend en je word wakker als de zon begint te schijnen. Koken deden we op miniscule gasstelletjes. Het eten was dus bijna de hele week pasta uit blik (erg gezond). Toilet faciliteiten waren ter beschikking in de vorm van een schop. Je moest alleen wel redelijk diep graven zodat de wilde dieren niet jouw ‘afval’ zouden opgraven. Kortom: het echte kamperen. Is wel wat anders dan met je tentje op een camping in Zuid Frankrijk of Terschelling.

Na 2 lange dagen in voornamelijk de bus kwamen we aan in Coral Bay. En het was de reis meer dan waard. Coral Bay is een plaatsje met een supermarkt, een bar, en een heleboel crazy locals. Het dorp (als je het dat kan noemen) dankt zijn naam aan het koraal dat zo’n 20 meter van het strand begint. Als we ’s morgens wakker werden pakten we onze snorkel en gingen we snorkelen. Het water was kristalhelder en het koraal zeer kleurrijk. Ik heb tevens nog gescubaduikt (???) daaro. Dat was ook heel indrukkwekkend (haaien, schildpadden, roggen en nog veel tropisch onderwater gespuis) mede door het feit dat ik de enige was op de tour: had 2 instructeurs en een schipper tot mijn beschikking ;-)

Na 2 dagen aan het strand hangen hebben we weer een tijdje in de bus doorgebracht om op ons eigen strand aan te komen. Ja je leest het goed, we hadden ons eigen strand. We sliepen op een open plek net achter de duinen en aan de andere kant was ons eigen strand!!!! Het strand was niet zo mooi als de vele andere, maar het was in ieder geval geheel tot onze beschikking. We hebben in totaal 2 dagen daar gebivakkeerd en vanuit daar verscheidene uitstapjes gemaakt naar het meest prachtige strand dat ik ooit heb gezien: Turquoise Bay. Zoals de naam al zegt was het water turquoise. Wederom een prachtig koraal rif, dus weer aardig wat tijd doorgebracht in het water, gevoetbald op het strand, gerelaxed in de zon. You know, the usual!

Na deze heerlijk ontspanning wederom een dag in de bus naar Kuranji National Park. De 2 dagen hebben we daar gevuld met het bezoeken van afgelegen gorges. Dat zijn waterbronnen tussen nauwe en diepe kloven. Het was most of the time een hell of a job om er te komen, maar het was het meer dan waard. Mede doordat het water erg verfrissend was en we dus menige duik hebben genomen.

De laatste 2 dagen hebben we weer voornamelijk in de bus doorgebracht totdat we weer in Perth aankwamen. De laatste avond gezellig met de hele groep nog wat gegeten (eindelijk eens iets anders dan pasta: pizza!) en gedronken (koud ipv lauw bier) en daarna heerlijk geslapen (een krakend, stinkend bed om een nog meer krakende en stinkende kamer ipv op de grond). Kortom hemels!

Na een vermoeiende vlucht kwamen we afgelopen maandagnacht weer aan op Melbourne Airport. De vakantie was voorbij en dat heb ik geweten ook. Ik moest meteen aan de slag omdat er 3 opdrachten ingeleverd moesten worden afgelopen week. Maar het is allemaal goed gekomen. Het leven in Australie is wel even wennen als je geen leuke tripjes in het vooruitzicht hebt. Maar ik denk dat ik nog wel ergens een gaatje in mijn drukbezette agenda kan vinden om nog meer van dit ongelooflijke land te bekijken.

See ya
Niels

P.S. Meer foto’s zijn onderweg. Het ‘o-kijk-mijn-foto-eens’ uitwisselingsprogramma is in volle gang. Binnenkort dus meer prachtige plaatjes!