Hij was een beetje dom....

Sawadee khap vriendjes en vriendinnetjes,

De oplettende lezer ziet meteen dat er iets mis is...... Tenzij de mensen in Maleisie ineens vloeiend Thais spreken.... That's right: ik ben weer in Thailand. Maar niet voor lang helaas. Maar hoe dat allemaal zo is gekomen, lezen jullie verderop in alweer een nieuwe spannende aflevering van de kleine, onschuldige jongen uit het Oosten in het grote, niet zo onschuldige Zuid-Oosten van Azie!

Ik zal stap voor stap beschrijven wat ik heb meegemaakt voor degene waarde hechten aan chronologie. Zoals altijd begint een het weg gaan met het daadwerkelijke vertrekken. En in mijn geval was dat met het vliegtuig naar Singapore. KLM was de gelukkige maatschappij die mij mocht vervoeren en ik dacht zo gelukkig te zijn 2 vrije stoelen naast me te hebben op de vlucht! Todat helaas (hoe cliche ook, maar cliche zijn niet voor niets cliches toch) een ietwat zwaarlijvig en niet al te vriendelijk ruikende man deze naast me kwam opvullen. Toen maar de hulp ingeschakeld van Freddy Heineken en toch nog een redelijk nachtrust kunnen pakken....

Singapore had voor mij net zo goed Singaboring mogen heten. Naast veel shoppingmalls, meer shoppingmalls, nog meer shoppingmalls, en (je voelt hem al aankomen) nog meer shoppingmalls is er weinig te beleven. O ja, toch nog wel iets positiefs: de Starbucks (ondanks mijn momenteel niet echt in de kofie-mood zijnde stemming (wegens alom bekende redenen...) toch een altijd welkome happening). Heb toch maar de must-sees tourist sites bezocht maar erg warm kreeg ik het er niet van (alhoewel de drukkende hitte toch echt zijn best deed). Na 1,5 dag had ik Singapore dan ook wel gezien en heb ik de bus en vervolgens de ferry gepakt naar Pulau Tioman in Maleisie.

Tioman is een van de grotere eilanden van Maleisie en toch zijn er maar enkele 10 tallen kleine hostels. Zeer laid back dus. Er zijn dan ook geen wegen op het eiland, alleen een breed troittor dat door moet gaan voor voetpad, fietspad, brommerpad, en snelweg. Hier wordt dan ook dankbaar gebruik van gemaakt door de weinig aanwezige 4WD en wel nadrukkelijk aanwezige brommers (vaak bereden door kinderen van een jaar of 10!). Voorrang voor voetgangers is dan ook onbekend op Tioman. Voor de rest is er weinig te beleven. Er zijn een 5 tal plaatsjes (of liever gezegd een 5tal stroken strand met een aantal hutjes op een rij). En ik hoor jullie nu al denken: "wat doet Niels op een eiland met alleen zon, strand, heerlijk Oosters eten, bananashakes (alhoewel lang niet zo goed als in Thailand of uit de eigen blender!), een prachtige zee waarin de nodige baantjes kunnen worden gezwommen in voorbereiding op de triathlon, das toch helemaal niet interessant....?". Nu moet ik eerlijk bekennen dat jullie wel gedeeltelijk gelijk hebben. Naast al deze toch niet onaangename eigenschappen van Tioman, liggen er rondom het eiland ook een aantal van de beste divesites in Maleisie!

Nu heb ik hier natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt en de spreekwoordelijke stoute flippers aangetrokken om mijn blik te werpen om een breed scala aan tropische vissen en ander gepeupel. De meest rare vormen en kleuren zijn wederom de revue gepasseerd en dit keer gelukkig zonder braaksel praktijken door mijn regulator. Op het eiland zijn relatief veel duikers te vinden wat voor een erg relaxde sfeer zorgt. Een aantal erg leuke mensen ontmoet waaronder mijn nu grote vriend Jean Pierre. Ontmoette hem in de bus van Singapore naar Tioman en het 'klikte' aardig. Al aardig snel openbaarde hij dan ook dat hij homo was, maar gelukkig was ik niet zijn type.... Dat heeft me er dan ook niet van weerhouden een aantal nachen een bed met hem te delen, want ja je blijft natuurlijk reizen op een budget en zo hoog is het salaris van BCG nou ook weer niet ;-) Maar deze homoseksuele bed-ervaring was een stuk aangenamer (en ook ingecalculeerder) dan de laatste met de ietwat handtastige, semi-naakte vriend van Michiel Smit... Wat een nostalgie ;-) Het waren zoiezo de tijden van mooie herinneringen ophalen. Kwam een oud studiegenoot uit Rotterdam tegen en een aantal mensen uit Melbourne. Onder het genot van de (ondanks in een islamitisch land zijde, toch relatief gemakkelijke te krijgen biertjes) zijn mooie verhalen opgehaald en beklonken!

Maar na een aantal dagen van visjes kijken en dezelfde mensen om mee heen besloot ik dat het toch weer tijd was om verder te reizen. Kuala Lumpur (KL) was de volgende stop en dat was toch wel weer de omgekeerde wereld van Tioman. KL is bijna een exacte kopie van Singapore. Het enige echte verschil is dat de mensen in Singapore net iets beter Engels spreken, maar dan houdt het ook wel op. Kwam heel toevallig een Amerikaanse Singaporees (???) tegen die ik ook in Singapore tegen het (zijn toch niet al te groteske) lijf was gelopen. Samen met hem maar beetje door de stad gebanjerd en een Starbucks-en koffiehuizen (kroegen kun je het niet noemen) tocht gemaakt. Het gevoel dat al een aantal dagen aan mij knaagde hem ik uiteindelijk maar de vrije loop gegeven en heb vanuit KL een ticket naar Bangkok geboekt. Alhoewel het eten in Maleisie lekker was, kon het net niet tippen aan Thais... alhoewel de mensen in Maleisie aardig waren, konden ze net niet tippen aan de net altijd iets te eager en aardig zijnde Thai.... en alhoewel het duiken in Maleisie mooi was, kon het net niet tippen aan de verscheidenheid van divesites in Thailand. Dus hals over kop maar ticket Bangkok geboekt om vanuit daar verder te kijken wat het avontuur me zal brengen.....

Bij aankomst in Bangkok 2 dagen geleden klonk het Sawadee Kaaaaaaaaaahp!!!!!!! me al weer tegemoet.. Wat vind ik dat toch een heerlijke manier van begroeten. De 'massage mistelllll?' en 'tuk tuk' doen het ook nog altijd goed ;-) Maar tot mijn grote spijt (en dwaasheid) besefte ik dat het regenseizoen in Thailand is aangebroken. Op zich niet erg, want het is er nog snik heet en het regent maar heel sporadisch, maar het tast de visibility onder water ontzettend aan (ik hoorde Maxima al door mijn hoofd galmen: 'hij was een beetje dom!'). Het duiken in Thailand is dus niet zo goed als hoort te zijn (wat ik had moeten weten had ik iets beter gepland... maar ja, niet een van mijn sterkste punten). Ik vlieg morgen dus weer terug naar Maleisie om daar weer vrolijk te kunnen badderen in het water en mijn zoektocht naar Nemo nieuwe lezen in te blazen (alhoewel ik hem ondertussen al wel 10.000 keer heb gevonden, maar het is gewoon zo'n leuk onderwaterspelletje ;-) ). Maar 4 dagen Thailand heeft toch nog wel mooie dingen opgeleverd: chicken pad thai, Thai massage, banana shakes (alhoewel toch niet zo lekker als ik me in gedachten had voorgesteld...), en een stempel in mijn paspoort ;-)

Na aankomst in KL ben ik van plan weer naar de oostkust van Maleisie te trekken. Daar liggen de mooiste divesites en zijn de condities momenteel erg goed. Zit er over te denken om mijn volgende stappen in het duik certificaat leven te nemen met het volgen van mijn Rescue Diver Course. Dan leer je allemaal hele stoere en belangrijke dingen over het redden van mensenlevens etc. Een beetje David Hasselhoff in Baywatch, alleen dan onder water. En is ook weer een stap dichter bij het worden van divemaster (altijd handig mocht de volgende carriereswitch zich onverwachts een keer aandienen....).

Al met al dus nog genoeg te doen de aankomende 1,5 week. Ik vlieg woensdag 27 juni terug uit Singapore. Ik hoop een aantal van jullie te zien op de housewarming aan de Willy Sluiterstraat (mocht je de uitnodiging nog niet ontvangen hebben, no worries hij komt eraan. Mocht je over een tijdje nog steeds geen uitnodiging hebben ontvangen, too bad maar de geringe oppervlakte van onze casa gebiedt ons helaas tot het maken van keuzes).

Om de spreekwoordelijke cirkel maar weer rond te maken: Sawadee Khap! Take care en een ferme handdruk/knuffel/kus*
* doorstrepen wat niet van toepassing is