Bangkok women really are fellows

Gegroet lieve lezer,

Bij deze mijn eerste berichtje vanuit Thailand en wel vanaf het normaal gesproken zo tropische Koh Pha-Ngan. Helaas willen de weergoden tijdens mijn verblijf tot nu toe nog niet helemaal meewerken, maar dat mag de pret niet drukken.... Ook een kleine 4 uur vertraging op het vliegveld kon mijn altijd goede stemming niet bederven ;-)

Na aankomst op het vliegveld van Dusseldorf (uitgeweken naar Duitsland wegens de normaal altijd zo stipte en betrouwbare Oosterburen) bleek dat de vlucht naar Bangkok een vertraging had van 4 uur. Maar deze kleine tegenslag bleek uiteindelijk alleen maar prettig.... want was is er nou leuker dan tussen de altijd gezellige en uitbundige Duitsers op een vliegveld met 1 koffiebar hangen... ;-)

De vlucht verliep prima, alleen was de plaats voor de wc niet de meest tactische. Gelukkig bracht het ontbijt kaiserbrotchen (helaas geen afbak....) wat meteen een goed begin was van de nieuwe dag. Bij aankomst op Bangkok Airport was het meteen een hectiek van belang. Ik werd van alle kanten belaagd door taxi chauffeurs (en chauffeuses) en ik ga er nog steeds vanuit dat dat komt door mijn lieve glimlach... Een goede 1.5 uur en 400 baht later stond ik midden op Khoa San Road: het backpack paradise van Bangkok.

De eerste indruk van Bangkok was overweldigend. Een ontzettend hectische en drukke stad waar het ruikt alsof je in een grote Aziatische keuken staat. Dat klopt dan ook wel omdat er daadwerkelijk om de 2 meter eettentjes op straat staan met de meest exotische etenswaren. De tuktuks vliegen je om de oren en je wordt door iedereen gewenkt om eens even naar zijn of haar koophandel (bij de een schoenen, kleding, of eten, bij de ander andere diensten.....)

Na een degelijk hostel te hebben gevonden ben ik even de stad ingelopen om een aantal uur later op mijn bed neer te ploffen. Ik had in de tussentijd al een bus en boot naar Koh Pha-Ngan geboekt omdat ik erge behoefte had aan rust naar de hectische tijden in Rotterdam ;-). De volgende dag ben ik met de nachtbus vertrokken om weer een dag later te arriveren op het eiland van de beruchte full moon party. Helaas had deze net een aantal dagen voor mijn aankomst in Thailand plaats gevonden, waardoor ik dit feest aan mij voorbij moet laten gaan :-(

Bij aankomst op het eiland regende het pijpenstelen wat natuurlijk niet de leukste manier is om te beginnen. Gelukkig maakte de leuke accomodatie waar ik zat het nodige goed en waren er relaxde metgezellen waarmee ik onder het genot van een Singh biertje domme kaartspellen mee kon spelen. De volgende dag bracht meer zon in mijn leven en toen dacht ik maar weer eens dat het tijd was voor mijn 1e duikavontuur. Na een korte opfriscursus in het zwembad (was alweer 1.5 jaar geleden, en helaas werkt scubaduiken niet zo als fietsen) gister, ging ik vandaag met een boot en zo'n 15 andere duikers richting Sail Rock. Zoals de naam al doet vermoeden is het een rost midden in de zee met daarom heen grenzend prachtig koraal en vissen etc. De dag begon mooi, maar toen we eenmaal in het water lagen kwam er licht noodweer opzetten waardoor de stroming erg sterk werd en de visibility een stuk minder. Zeer spijtig. Na een rustpauze op de boot met een lunch (natuurlijk rijst met groenten in een sausje) volgde de 2e duik. Het weer was ondertussen nog onstuimerger geworden wat de golven hoger, en daardoor ook het verlijf op de boot onaangenamer maakten (lees: zee ziek). In het water is daar echter minder van te merken en vol goede moed ging Niels weer het water in. De rijst was echter toch niet zo goed gevallen en op een diepte van 15 meter vond mijn maag het genoeg geweest. Door mijn regulater (voor de leken: mondstuk waardoor je ademt) kwamen mijn ontbijt en lunch naar buiten. Minder voor Niels, beter voor de vissen. Als vliegen op de spreekwoordelijke ..... (gelieve zelf in te vullen) kwamen ze afgestormd op het voedsel. Dit zorgde natuurlijk voor een kleurrijk en gezellig geheel. De boottocht van 1.5 uur terug naar het eiland was iets minder aangenaam, maar dat mocht de pret wederom niet drukken.

Omdat de moesson momenteel 'heerst' aan de oostkust van Thailand en het weer er niet beter op wordt, vertrek ik morgen wederom met de boot en bus naar de westkust. Kijken wat het leven me daar te bieden heeft.... Nu zullen jullie wel benieuwd zijn hoe ik kom aan de titel "Bangkok women really are fellows". Wees niet bang, ik heb de waarschuwing van menig een op mijn vorige posting niet de wind geslagen. Ben netjes op de weg gebleven zoals mijn ouders dat vroeger altijd van mij verlangenden (en nu nog steeds eigenlijk). De zin "Bangkok women really are fellows" is een ezelsbrug om de buddy check bij je mede duiker te doen. Niet echt bijster interessant dus, maar moest toch een aanlokkelijke titel hebben om jullie zover te krijgen mij inmiddels toch wel lang geworden verhaal te lezen. Ja, je doet marketing of je doet het niet he ;-)

Vanuit een internetcafe in het schemerende Koh Pha-Ngan groet ik jullie allen en hoop ik van jullie te horen! Het ga jullie goed! Ik zal spoedig weer wat van me laten horen, als jullie daar tenminste behoefte aan hebben??

Wederom een dikke kus voor de mensen die daar behoefte aan hebben. Voor de rest een ferme handdruk en de groeten!

cheers
Niels

P.S. foto's heb ik nog niet veel gemaakt, maar zal mijn leven beteren en de volgende post wat grafische ondersteuning bieden

P.S.2 Frank B: LP krijg je terug bij terugkomst. Sorry, my bad!